2 maart
Case
Lingyun zag een perzikboom in bloei en schreef:
“Dertig jaar lang zocht ik naar een zwaardmeester.
Zo vaak vielen bladeren en ontsproten er nieuwe.
Eén glimp van perzikbloesem -
geen twijfels meer, gewoonweg dit.”
Kort
Je verlichting is nooit wat je ervan verwachtte.
Iets langer
Lingyun was een achtste-eeuwse zenboeddhist, die om twee dingen bekend is. Ten eerste omdat hij zo lang over deed voor hij zijn eerste verlichtingservaring had. En ten tweede (en nog veel meer) om het gedicht dat hij schreef toen het eindelijk zover was. Dertig jaar lang had hij het zenboeddhisme verwoed gezocht, op zoek naar de grote wijsheid. Zwaarden zijn in boeddhistische teksten vaak het symbool van wijsheid, van het vermogen om knopen door te hakken, illusies te doorprikken en een scherp onderscheid te maken tussen wat wijs en dwaas is. Daar was Lingyun dus oprecht en intens naar op zoek. En hij bleef maar het gevoel hebben dat hij dat zwaard niet vond. De tijd tikte voorbij. Dag na dag. Seizoen na seizoen. Jaar na jaar. Het vallen en spruiten van de bladeren zag hij in de eerste plaats als teken van de ongenadige voortgang van de tijd. Tot hij stoemmelings, zonder er wijsheid van te verwachten, een perzikboom in bloei zag. Gewoon die boom. En hij wakker werd uit zijn zware gemoed. Zen is niet alleen maar diepe dingen liggen zoeken. Het is net zo goed ontvankelijke zijn voor de 'zoheid' van de dingen. Zoals die bloesem. Voor één keer was die niet alleen maar het teken van het voorbijtrekken van de tijd. Maar ook dit. Zo. En voor Lingyun zou het leven nooit meer hetzelfde zijn. Het kan lang duren voor je zo'n ervaring opdoet. Dat is dus oké. Een van de grote jongens uit de zengeschiedenis deed er ook lang over. En de verlichting die je zoekt zal sowieso anders zijn wan wat je ervan verwacht. Dat is een humoristisch kantje van de verlichting.
Voor de hele reeks, klik hier.