5 februari
Case
Meester Shishuang vroeg: "Hoe klim je verder als je aan de top van een dertig meter hoge paal bent geklommen?"
(Wumenguan)
Kort
Het leven wordt vooruit geleefd. Niets aan te doen.
Iets langer
Shishuang Chuyuan (986-1039) stelde deze vraag een duizendtal jaar geleden aan zijn leerlingen. Maar als je zen beoefent, word je elke dag met zijn vraag geconfronteerd. Het antwoord zit niet in een of andere slimmigheid, maar in je dagelijkse praktijk. Zijn vraag resoneert vooral in me als de wetenschap dat ik nooit echt zeker ben wat mijn volgende stap in mijn leven zal zijn. Niet als trotse uitdrukking van iemand die zich identificeert als vrije vogel. Wie zich op de borst klopt over zijn vrijheid, doet dat al te vaak om zijn verantwoordelijkheden te ontlopen, en alle ellende vrolijkweg aan anderen over te laten.
Het is aantrekkelijk om de zen voor te stellen als 'leven in het nu' (Ja, ik weet dat ik ook een boek met zo'n title heb geschreven, maar de titel was niet mijn idee...). Maar we zijn geen spreekwoordelijke goudvissen. We weten maar al te goed dat er een volgend moment aankomt. En we weten dat we niet weten wat het zal brengen. Dat is spannend. Met die spanning leven is wat we te doen hebben. Ik weet niet hoe je verder klimt als je de top van een paal hebt bereikt. Echt niet. En toch wordt die vraag ons elk moment gesteld. En dan blijkt elke keer dat er een antwoord komt. Niet in wat we zeggen of vinden, maar in wat we doen. Nu.
Voor de hele reek, klik hier.