19 januari
“Hoe groter de ijsklomp, des te meer water er vrijkomt als hij smelt.”
(Taisen Deshimaru)
Kort
Denk niet dat je niet kunt mediteren. 'Mislukte' meditaties maken deel uit van het proces.
Iets langer
Taisen Deshimaru (1914-1982) was een van de Japanse zen-pioniers in het Westen. Hij was de leraar van mijn eerste zenleraar, dus heb ik heel wat van zijn uitspraken te horen gekregen. Deze uitspraak is altijd blijven hangen. Omdat ze rechtstreeks uit de praktijk komt.
Vaak lijkt het alsof je zenpraktijk helemaal niet werkt. Alsof je maar blijft botsen op dezelfde idiote valkuilen waarvan je had gehoopt er allang vanaf te zijn geraakt. Of je hoort anderen wel over 'heldere en serene' meditaties spreken, maar jouw meditatie lijkt meer op een drukke kermis. Of je valt meer in slaap dan dat je ontwaakt. Dan kan zo'n eenvoudig zinnetje als dat van Deshimaru je bijstaan.
Ja, we hebben allemaal innerlijke ijsklompen – dingen die vast lijken te zitten en maar niet willen smelten. Bij iedereen zijn dat andere ijsklompen. Om de eenvoudige reden dat iedereen een andere wolk van interacties is. Het is dan ook onmogelijk om je eigen praktijk te vergelijken met die van een ander. Het is belangrijk om het proces te vertrouwen. Je praktijk verwarmt je ijsblokken. En die smelten. Soms gaat dat snel, soms gaat dat traag. Soms is het resultaat nauwelijks voelbaar, soms spectaculair. Maar het klopt: hoe groter de blokkade, des te groter de opluchting als die vrijkomt. Net zoals een grote ijsklomp veel smeltwater oplevert, zo levert een grote blokkade die vrijkomt een massa energie op die je in mooiere dingen kunt investeren. Voortdoen is de boodschap. Lize Spit heeft gelijk: het smelt.
Voor de hele reeks, klik hier.